ตื่นมาวันจันทร์ เธอบอกเธอนอย
ฉันเลยรีบไปหา
พอวันอังคารเธอบอกเธอเบื่อ
ฉันบอกให้เธอรีบโทรมา
ตื่นมาวันพุธ เธอบอกเธอป่วย
เพราะฝุ่นเข้าลูกกะตา
ทุกวันเธอมีปัญหา
ฉันเข้าไปช่วยแบบไม่อ่อนล้า
ตื่นมาวันเสาร์ ตื่นมาแบบเหงาๆ
ฉันไม่ได้ทักทายเธออย่างเคย
เพราะทุกวันเสาร์
เธอไปกับเขา
ยิ่งย้ำว่าไม่เคยมีคำว่าเรา
ไม่ใช่เพราะวันเสาร์หรอก
ที่ทำให้เหงาแบบนี้
ไม่ใช่เพราะว่าฝนหรอก
ที่ทำให้หนาวทุกที
แค่เพราะเธอน่ะมีใจให้คนอื่นที่ไม่ใช่ฉันไง
ฉันไม่ใช่คนที่ใช่
เป็นได้แค่คนเหงา
ไม่ใช่คนของเขาอยู่ดี
ตื่นมาอีกวันก็ยังอยากทัก
เพราะว่ากลัวเธอเหงา
ตื่นมากี่ครั้งก็ต้องมาพบความจริง
ว่าข้างเธอนั้นมีเขา
หลับตาเห็นเธออยู่กับเขา
You got me so blur every hour
ความรู้สึกที่ฉันมี
เหมือนกาแลกซี่ในฤดูหนาว
ว่างเปล่าเหมือนดอกไม้ไฟที่เพิ่งยิงไปพร้อมโดนเผา
ฉันวิ่งและก็วิ่ง
ไม่ใช่ตัวจริงเลยต้องทำ
เขานั้นแค่ยืนนิ่ง
จะทำอะไรก็สำคัญ
บอกตัวเองว่าต้องพอแต่การกระทำไม่เคยฟัง
มันเดย์ ทิวส์เดย์ เวนส์เดย์
คงจะ
ตื่นมาวันเสาร์ ตื่นมาแบบเหงาๆ
ฉันไม่ได้ทักทายเธออย่างเคย
เพราะทุกวันเสาร์
เธอไปกับเขา
ยิ่งย้ำว่าไม่เคยมีคำว่าเรา
ไม่ใช่เพราะวันเสาร์หรอก
ที่ทำให้เหงาแบบนี้
ไม่ใช่เพราะว่าฝนหรอก
ที่ทำให้หนาวทุกที
แค่เพราะเธอน่ะมีใจให้คนอื่นที่ไม่ใช่ฉันไง
ฉันไม่ใช่คนที่ใช่
เป็นได้แค่คนเหงา
ไม่ใช่คนของเขาอยู่ดี
คิดว่าฉันเป็นคนคั่นเวลา
แต่ความจริงฉันไม่ใช่ใครในสายตา
ของเธอ
ไม่ใช่เพราะวันเสาร์หรอก
ที่ทำให้เหงาแบบนี้
ไม่ใช่เพราะว่าฝนหรอก
ที่ทำให้หนาวทุกที
แค่เพราะเธอน่ะมีใจให้คนอื่นที่ไม่ใช่ฉันไง
ฉันไม่ใช่คนที่ใช่
เป็นได้แค่คนเหงา
ไม่ใช่คนของเขาอยู่ดี
ก็คงมีสักเสาร์
ที่ฉันไม่ต้องเศร้า
เป็นคนสำคัญของใครเขาสักที